Een sterk merk..

 Het klooster is een sterk merk.. niet alleen trekken hippe BN-ers zich er een week terug in stilte (om er een stuk rustiger uit te komen) Het is de eeuwen door een plaats waar reizigers, outlaws en Godzoekers terecht kunnen. Een plek die buiten de kerkelijke hierarchie valt en waar kloosterlingen zich van de regels daarom niet veel aan trekken. Als tiener kwam ik voor het eerst bij de Benedictijnen in Oosterhout, en kwam er vele malen terug. Ik ging naar Taizé en het voelde daar steeds weer als thuiskomen. In retraitecentrum de Spil stonden kapel en eettafel vlakbij elkaar. En een reis naar gemeenschap van Iona leerde me geloven onder de blote hemel, wandelend in de natuur. En Keiland, ook zo'n plek met een gebedsritme en ontmoeting, alleen dan in tenten op een eiland.

Het klooster - in allerlei meer of minder klassieke variaties - is een constante in mijn leven, op de achtergrond. Een plek om even te schuilen in de regelmaat en de vanzelfsprekendheid van het gebed. Een plek om het voornemen te vernieuwen om ruimte te maken voor God in het dagelijks leven. Alleen houd ik de discipline moeilijk vol, in een klooster is er de gemeenschap die me omgeeft. Terwijl het verlangen er wel is, overheerst thuis de neiging om snel aan het werk te gaan. Geen tijd om te bidden; ik zit al half achter het bureau en blijf er hangen, opgeslokt door alles wat zich aandient.

Soms droom ik van een klooster hier in Cothen. De kerk - een plek om te bidden. De grote tafel in de pastorie - de refter, de plek waar gepraat, gedronken en gegeten, gedeeld wordt. De wandelpaden om het dorp heen - een grote kloostertuin om tot jezelf te komen.
Zo gek is het idee niet. In Friesland is net Nijkleaster gesticht, rondom de kerk van Jorwerd. Een begin van een klooster, met een wekelijkse wandeling (kloosterkuier) en gebed, en een maandelijkse ontmoeting. Een klooster zonder kloostergebouw.

Zin in Wijk bij Duurstede doet mijn kloosterdroom soms de aarde raken. Via internet wordt wie wil een moment van bezinning aangereikt, een ritme; deze weken voor Pasen elke dag om 8 uur. Maandelijks kun je in de kerk de stilte zoeken, maandelijks is er  gesprek over dagelijks geloven. De pastorie is een plek waar velen met elkaar in gesprek zijn geraakt. Het huis en de tuin geven letterlijk en figuurlijk ruimte; je krijgt er lucht. Een plek die inspireert. Kerk en pastorie, waar al eeuwen gebeden wordt, gestudeerd in de bijbel en nagedacht over het leven.

In juni komt er een retraitedag. Een dag kloosterritme, gewoon in Cothen: bidden in de kerk, wandelen om het dorp, praten en eten aan de 'pastorie-tafel'. Een ZIN-dag. Overbodig te zeggen dat ik er zin in heb.