“Soms droom ik van een klooster in Cothen. De kerk – een plek om te bidden, een paar keer op een dag. De grote tafel in de pastorie – een soort refter, waar gepraat, gedronken en gegeten wordt, waar de vragen van geloven hier en nu gedeeld worden. De wandelpaden om het dorp heen – een grote kloostertuin om tot jezelf te komen. Het geheel: een plek waar je God en mensen ontmoet, en waar je zo de ruimte vindt om tot jezelf te komen.”
Op zaterdag 1 juni was het zover: vanuit ZIN in Wijk bij Duurstede werd een kloosterdag georganiseerd.
Een klein groepje maakte kennis met elkaar aan de grote tafel van de pastorie, en verplaatste zich daarna naar het Cothense kerkje voor het eerste gebed.
De gebeden vormden de ruggegraat van deze dag. Aan het begin, voor het middageten, aan het einde van de middag en voor vertrek in de avond zaten we in een kring in de kerk. We luisterden naar het verhaal van Elia uit 1 Koningen 19 (waar hij eerst niet meer verder wil, dan nieuwe energie krijgt van een engel, op weg gaat en dan God ontmoet in een milde bries), waren stil, zongen en baden met elkaar.
De gebeden maakten van deze dag 'heilige ruimte': ruimte die apart gezet is, anders dan het gewone. Ruimte om tot jezelf te komen, nieuwe mensen te ontmoeten en God te ervaren in het dagelijkse.
In de open en persoonlijke gesprekken over de vraag 'wat is jouw bron' en 'hoe ga je met kwetsbaarheid om' kwam God niet uitdrukkelijk ter sprake. Hij werd niet bij name genoemd. In de gebeden gebeurde dat wel. Wat onuitgesproken was werd benoemd in lied, gebed en lezing uit de Bijbel.
Tussen de gebeden werd er gewandeld, heerlijk gegeten en wijn gedronken, van de zon genoten, veel gepraat met elkaar. Afspraak was: deze dag mag je tijd voor jezelf nemen èn tijd voor God. De een deed dat door gesprek, de ander door in een hangmat te liggen of door over het water van de Krommerijn te staren, weer een ander ging even rustig in de kerk zitten.
De openheid waarmee iemand deelde wat haar op dit moment moeilijk valt. Tranen die gedeeld werden.
De overvloed van al het eten dat door de deelnemers was meegebracht en het gebed dat we hand in hand zongen rond de tafel.
De manier waarop ieder zelf een manier vond om - tijdens de laatste ontmoeting in de kerk - aan haar buurvrouw een zegen met water door te geven.
Dankbaar sloten we de dag af. Mooi hoe één dag heilige ruimte genoeg kan zijn om op adem te komen..
Een deelnemer schreef een mooi verslag van de dag - je leest het op de website van ZIN in Wijk bij Duurstede.
Daar is ook het programma van deze dag te downloaden.