eeuwigheid

eeuwigheid
is opgaan in een ogenblik
is overgave aan een ander
is licht lucht liefde
omarmen


en de dood?


een onhandelbare zwerfsteen
waar je je aan stoot
pijnlijk


eeuwigheid
is nu
is even
omarmen

eeuwigheid ruikt naar seringen

pasen

Bloesem bloeit
stralend
leven
dat uitbarst

Lang wachten beloond
verdriet verzacht
hoop gewekt
vertrouwen gegeven

bloesem
kust de lucht           

Hooglied in de graftuin

Een vrouw is op zoek naar een man.. ze dwaalt door een tuin, verblind door tranen. 'wachters, weten jullie waar mijn lief heen is..' lezen we in het Hooglied. Een liedje van verlangen van een vrouw die niet meer weet waar ze het zoeken moet. Ze gaat in het half duister haar huis uit, de straat op.. Waar is hij toch, haar lief..waarom heeft hij haar verlaten, alleen gelaten.
Maar hier zijn de wachters engelen, in een leeg graf. Het is vroeg in de morgen in de tuin om het graf. Ook hier gaat het om liefde, en het verliezen ervan. Het gaat over gescheiden zijn van een ander op een manier die onverdraaglijk is, pijnlijk. Alsof er een stuk van jezelf afgescheurd wordt.
Maria zoekt Jezus, die gekruisigd is. Gestorven aan zijn overgave, aan liefde zonder reserve, gestorven omdat hij zichzelf niet in veiligheid wilde brengen.
Ze dwaalt rond in de tuin en vindt de tuinman, iemand die opgaat in het groen, onopvallend. Tot hij haar naam noemt... dan is hij het ineens, haar lief. Niet het dode lichaam dat ze zocht; hij leeft en raakt haar met zijn stem aan.
Het is een liefdesverhaal, daar in de graftuin. Liefde sterker dan de dood.
En toch ook weer niet. 'Houd mij niet vast' zegt Jezus tegen Maria. Ze zullen niet samen in het hoge gras liggen. Hij zal niet één vrouw omarmen maar talloze mensen zijn liefde geven. Liefde sterker dan de dood.