zondag 14 november 2021
Tuin (van de ziel)
zaterdag 13 februari 2021
Haat-liefde
Ik heb een haat-liefde verhouding met alleen-zijn.
Ik kan er naar uitzien om de dag te beginnen met een boek en een kop koffie, het liefst in het zonnetje achter huis. Niks meer, niks minder dan mijn boek en ik.
De corona tijd spreekt de kluizenaar in mij aan – die thuis wil blijven, en
daar genoeg te beleven vindt. Een rondje wandelen om het dorp, het huis
opruimen, even tijd voor wat er door het werk is blijven liggen – niets hoeven.
Deze kluizenaar ziet het ergens als een opdracht of een
uitdaging om genoeg te hebben aan één plek, aan wat om me heen is. Ga in je
cel, en je cel zal je alles leren – dat advies.* Loop niet weg maar probeer
thuis te zijn bij je zelf. Dat kan een hele dag goed gaan, en me gelukkig
maken.
Het gaat niet altijd goed. Dan scroll ik aan het einde van de dag door sociale
media en zie wat ik allemaal gemist heb en wie er wat allemaal met elkaar
beleefd hebben. Dan val ik, als ik alleen de dag afsluit, toch in de val van de
vergelijking. En duikt het spook van de zelfkritiek op. Alleen-zijn geeft dan
geen dan geen ruimte meer, maar is tekort. En ik vraag me af of ik wel de
juiste keuzes maak, of ik mezelf eenzaamheid op de hals haal…
Het is bijna Valentijnsdag. Ik heb me weer laten verleiden tot van die Netflix-romantiek – films over ware liefde, waarbij je vervolgens extra hard in het ‘echte leven’ tuimelt. Als een zak chips of een grote reep chocola – je kunt er hevig naar verlangen, maar het geluk is altijd veel korter dan je denkt.
Ik heb een haat-liefde verhouding met alleen-zijn. Natuurlijk
kan ik oprecht verlangen naar een partner en heeft dat weinig met chips te maken
(het vinden is een heel ander verhaal…). Het neemt niet weg dat ik zelf wil oefenen
in alleen-zijn. Ooit schreef ik er een boekje over, maar ik ben nog steeds aan het leren. Het is iets wat iedereen
- in een relatie of niet – zou mogen leren, denk ik.
Niet dat het beter is ‘om niemand nodig te hebben’. Ik wil juist een mens zijn
die anderen nodig heeft, die niet genoeg heeft aan zichzelf.
Tegelijk wil ik alleen kunnen zijn zonder in een gat te vallen. Thuis bij
mezelf. Juist omdat ik weet van de liefde van mensen om me heen, mensen die ik
bellen kan, of opzoeken. Ook als ze er niet zijn, zijn ze er toch, ergens.
* meer over de cel in een artikeltje in Trouw
* mijn boek "Mooi niet alleen" is nog te bestellen ;-)
Foto's:
De eerste is van Jolinda van de Beukel.
De andere twee laten twee kaarten zien uit een set gesprekskaarten die vanuit MijnKerk gemaakt werd voor de Valentijnsviering in 2016.