In een Houtense woonwijk vol water en straten die meren zijn, moest ons Gluren bij de buren programma wel over water gaan. Met Binne, Leone, Jorien, Pieter en Matthijs en Willem speelden we liedjes van een zeeman. Drie keer zat de huiskamer van Marike en René vol, om te luisteren naar liedjes van Jeroen Zijlstra, zoekende zeeman, en wat gedachten over water.
In zijn liedjes over zee, verlangen, storm en in elke haven een nader liefje duikt soms ineens iemand op die
lijkt op Jezus. Die Jezus uit de Bijbel die ook steeds het
water opzocht, die woonde aan de zee van Tiberias.. Blues voor Slauerhoff is zo'n liedje van verlangen dat zingt over een haven waar een mens een leven lang naar blijft zoeken.
Water dat stroomt houdt het verlangen in beweging, als eb en vloed. Naar
thuiskomen of juist naar weggaan, de verte tegemoet.
Draag me - zingt Zijlstra:
jij bent mijn boot van papierDraag me - zingt Zijlstra:
Jij bent mijn kwetsbare kant
Draag me, bootje van papier
In
Water nodigt uit om met de stroom mee te gaan.. zonder te weten waarheen. Zonder zekerheid, kwetsbaar en wel..
Breek is bijna een gebed, voor de kwetsbaren van deze wereld, voor wie zichzelf geven. En doet denken aan de zaligsprekingen.. En zou het ook over Jezus gaan als ZIjlstra zingt:
Voor de stem die zich moet weren
Voor de scherven in je eigen keel
Voor de kunst van het proberen
Ook al blijft er niets meer van je heel
Voor de pijn van het vermoeden
Voor die ene zin of melodie
Voor de maker die moet bloeden
Voor hij uitbarst in z'n laatste lied
Water is flow, maar het kan ook gevaar betekenen. Tegenover
veel water is een mens weerloos, breekbaar.. Heb je ooit wel eens gezeild hebt bij flinke wind en regen? Dan
weet je niet meer waar het water ophoudt en de hemel begint. Je raakt alle
houvast kwijt. Het is één grote grijze massa.
Wat geeft je houvast als het stormt?
En ooit lag iemand rustend in een boot
Buiten blies een ziedende orkaan
Alles kraakte
Maakte water
Was in nood
Golven sloegen tegen 't scheepje aan
Hij sprak bestraffend tot de wind en zee
Beiden zwegen
't Werd volkomen stil
Als een wachtsman in het donker vaart hij mee
En zal er zijn als ieder slapen wil
Buiten blies een ziedende orkaan
Alles kraakte
Maakte water
Was in nood
Golven sloegen tegen 't scheepje aan
Hij sprak bestraffend tot de wind en zee
Beiden zwegen
't Werd volkomen stil
Als een wachtsman in het donker vaart hij mee
En zal er zijn als ieder slapen wil
Iemand die je vertrouwen geeft, als stormen woeden. ’s Nachts als alles erger lijkt… zou Zijlstra dat zelf ook zo gevoeld hebben,
toen hij naar zee ging? Nog maar 15 jaar oud, een jongen die nog van niets wist, zeeziek en
wel…
Over water
lopen; het is een sterk beeld van vertrouwen, van gaan ondanks diepte en donker. Een beeld van flow dat opduikt in liedjes. In het Bijbelverhaal loopt Jezus over het water, maar ook Petrus probeert het. Hij zet zijn voet op het water en loopt.. even.
Vorig jaar
was ik op vakantie aan de zee van Tiberias, of het meer van Galilea. Waar de verhalen van Jezus en zijn vrienden spelen. Het zijn vissers, ze varen regelmatig over, en niet zelden is het donker en
stormt het. Die vakantie week
aan het meer liep ik rond met een dilemma. Een beslissing die ik nemen
moest. Werk waar ik met heel mijn hart
aan begonnen was, was me boven het hoofd gegroeid. Ik kon niet verder, maar kon ik het
uit mijn handen laten vallen? Ik twijfelde.
Op een
gegeven moment stond ik daar aan de smalle kant van het langgerekte meer.. De
wind was opgestoken, ineens stonden er kleine koppen op het water. Ik liep naar de waterlijn en er kwam over het water iets aanwaaien wat me
riep. 'Heb maar vertrouwen'.. zo klonk het. 'Ergens in de diepte komt iets
nieuws..' En het was net of ik mijn voet op het water kon zetten om te
lopen, met vertrouwen. Zijlstra zingt erover in Over water...