zondag 13 oktober 2013

Elia

Een verhaal over en door Elia...gebaseerd op 1 Koningen 18 en 19

Battle 

Ik ben Elia.
Een gelovige.
Een profeet zelfs – dat betekent dat ik mijn mond nog wel eens opentrek om iets over God te zeggen.
Dat is soms hard nodig.
Want de mensen om me heen (en ik zelf ook hoor.. soms..) zijn zo druk met van alles dat ze vergeten te kiezen.
Om één ding tegelijk te doen.
Laat ik jullie vertellen over wat ik laatst meemaakte.
Het was een soort Battle. Een battle om Gods aandacht.
Daar stond ik, met een massa publiek er omheenn. En naast mij stond nog een heel zwikkie profeten. En de vraag was, wie nu echt contact met God kon leggen. Wie had er ècht verbinding..
Zij, die andere profeten, mochten eerst: ze zetten al hun schermen aan, laptops, telefoons, ipads.. ze sprongen ermee in het rond en probeerden maar verbinding te krijgen. Met wat voor goden dan ook.
Het was een bizar gezicht.
“Misschien is jullie God even weg, naar de wc ofzo.. heeft hij zijn wifi niet aanstaan misschien?” zei ik nog…
Er gebeurde niets..
Toen mocht ik.
Ik liet het helemaal stil worden.
En ik richtte me tot God. Hoe precies.. ja, ik weet het zelf niet eens goed.
Maar ik concentreerde me.
En toen voelde je dat er iets gebeurde – in het hele publiek...
Het was geen vuur uit de hemel en toch ook weer wel..
We hadden verbinding…
maar dat was toen. Er is veel gebeurd sinds toen.. 


Woestijn

- Elia is gaan liggen
Toen was er verbinding, maar inmiddels voel ik me helemaal alleen…
Jullie denken dat je als gelovige alleen staat, met je secularisatie…
nou.. dat is bij mij nog wel even erger.
Niemand is er over, die me steunt.
Ik heb zoveel over me heen gekregen na die Battle.
Hatemails, gescheld op twitter en wat ze op FB over me zeiden… ze wensen me gewoon dood.
Voor mij hoeft het niet meer… ik wil niet meer verder.
Een engel  brengt water en brood
Kom Elia, eet en drink wat. Je hebt nog een lange reis voor de boeg.
Elia neemt het aan en gaat weer liggen
Engel brengt voor de tweede maal water en brood
Wie was dat..? Ze wist in ieder geval wat ik nodig had…
Ik heb weer energie om op zoek te gaan naar verbinding… in de bergen, daar ga ik God zoeken.
       
Op de berg

Waar is God te vinden als je hem zoekt? 
Soms heb ik hem hard nodig, als ik het gevoel heb dat er niemand is die me helpen kan.
Als ik me in de steek gelaten voel.
Als ik me zorgen maak. Over wat ik allemaal om me heen zie gebeuren.
Vaak moet ik heel hard zoeken.
Maar soms merk ik iets van hem.
Tussen alle geluiden door, in alle drukte, is hij erbij.
En soms helpt het als ik stil ben. 
Hier, boven op de berg, hoor je alleen de wind. En als het dan stil wordt in mij, dan is het net of God in mijn oor fluistert.
Niet alleen maar lieve dingen, als ‘ik ben bij je’. Dat ook..
maar ook stevige taal. Want er moet wel wat gebeuren!
maar vooral:
Hier op de berg besef ik.. er is Iemand groter dan ik. Die met mij verbonden is.