donderdag 29 juni 2017

vakantie vieren

Vakantie vieren, hoe doe je dat? Ik vraag het me niet voor het eerst af. Het is een terugkerende kwestie, vooral sinds ik single ben.
Ik geniet van hard werken. Beter gezegd: van leuk bezig zijn.
Mijn vak uitoefenen en een roeping volgen,  iets doen als vrijwilliger of zorgen aan mijn kinderen besteden, dat geeft een gevoel van verbondenheid –deel zijn van iets. Genietend van nieuwe ideeën, contact en momenten van herkenning.
Soms is het ineens even op. En dat vind ik veel lastiger te hanteren dan ‘te druk’ zijn. Als de stroom ideeën ophoudt – omdat er niet voldoende oplaadruimte tussen de mooie en leuke dingen in was? – herken ik mezelf niet. Of eigenlijk: dan vind ik mezelf niet zo leuk.

Pauzes zijn nodig. God zelf deed het; de Eeuwige zag dat het goed was, en nam daar de tijd voor.
Is dat waar vakantie voor is: de tijd nemen om te zien ‘dat het goed is?’
Is dat alles? En hoe doe je dat dan?

Tips zijn welkom :-) 

(foto: Jolinda van de Beukel)

zaterdag 17 juni 2017

herders op Roze zaterdag

Schapen zonder herder zijn het, die Jezus in beweging zetten in Matteus 9, 36. Afgemat, ziek, zoekend… Jezus zendt de leerlingen uit als herders voor hen, om voor hen te zorgen. Want herders hebben ze nodig.
Ik moest zo aan deze tekst denken gisteren, toen het verdrietige nieuws kwam dat de lhbt gemeenschap niet welkom is in de kathedraal van den Bosch, voor een viering en een zegen van de bisschop op Roze zaterdag. Er waren waarschijnlijk teveel schapen – medegelovigen, en herders – priesters in het bisdom, die moeite hadden met deze open deur.
Het lijkt erop dat de moeite vooral zat in de het feest-gehalte van de Roze zaterdag. Waren het maar alleen gewonde, zichtbaar afgematte, ingetogen schapen geweest, de bezoekers van Roze zaterdag, dan was de deur misschien wel open gegaan. Maar het vieren van het leven, ook lichamelijk, en uitbundig, lijkt een brug te ver.
Les Noces de Cana, Louis Kahn, 1949
Ik troost me met de gedachte, dat Jezus wel aanschoof bij een huwelijk, aan tafels waar vrolijk gedronken en gegeten werd. Hij zag wel, dat daar ook moede en afgematte mensen zaten, op zoek naar een zegen, naar gezien worden door de Eeuwige. Die Jezus zendt zijn herders uit – ook op feesten en partijen, waar de afwijzing wordt weggedanst en het verdriet even vergeten, waar het leven gevierd wordt, tegen de klippen op. Om daar tot zegen te zijn.. om het leven in zijn geheel te zegenen.

maandag 5 juni 2017

Mijn dochter is 14


Mijn dochter is 14. Leeftijdgenoten appen op eerste Pinksterdag geschrokken, dat ze de deur niet meer uit durven...  Op Facebook lees ik dat moeders hun kleine meisjes niet meer alleen buiten laten spelen. Nog geen blokje om mogen ze alleen.
Onze kinderen zijn kwetsbaar en daardoor voelen ouders zich nòg kwetsbaarder.
Want wat als er een chauffeur op de snelweg in slaap valt tijdens hun schoolreis? Wat als er een fanaticus het concert van hun tieneridool als doelwit kiest? Wat als er een kerel zijn gewelddadige seksualiteit niet bedwingen kan? Wat als het kwaad om de hoek is?
We hebben verhalen nodig over goed en kwaad, die ons helpen met het kwaad om de hoek om te gaan.
En nee, niet verhalen waarin alle kwaden tot moes geslagen worden en de goeden zich veilig terugtrekken achter de gordijnen. Want zo eenvoudig is het nu eenmaal niet, om goed en kwaad te onderscheiden.
Kwaad schuilt in iemand van wie je het niet verwacht. En niet per se in degene waar angst zich als eerste aan hecht; degene die anders is dan ik bijvoorbeeld. In mij schuilt ook kwaad.. . het is niet alleen buiten, het is ook binnen.
Er is goed en er is kwaad. Dat is verschrikkelijk, maar het is realiteit. Dat is de wereld waarin wij leven, waarin wij naar buiten moeten. Kwetsbaar als we zijn, gewond door wat ons aanvalt of overkomt. Kwetsbaar: zomaar overmand door kwade gedachten, door donkere wolken en haat van binnenuit.
En daarom hebben we verhalen nodig over hoop, en over dapperheid. Hoop op het goede dat dieper zit dan het kwaad, dapperheid om het kwade te onderscheiden en te weerstaan.
Waarom vertel ik mijn kinderen zo weinig verhalen over Jezus – wie wist beter dan hij van kwaad en en kwetsbaarheid en van hoop? Ik vraag het me vandaag weer af.
Ze hebben die verhalen zo nodig..
Verhalen die moed geven om te onderzoeken wat goed is en wat niet. Verhalen die moed geven om te hopen. Verhalen die moed geven om niet weg te lopen bij wie getroffen wordt, als het kwaad grote gaten slaat.
Moed om te blijven geloven dat onze kinderen in deze wereld van goed en kwaad naar buiten kunnen. Omdat wij hen verhalen geleerd hebben over hoop en dapperheid en kwetsbaarheid.

foto's: Jolinda van de Beukel

*zaterdag is er het ZIN festival ‘Op zoek naar WIJ’ – een plek waar verbindende verhalen worden opgediept en gedeeld.