dinsdag in de Stille Week: delen wat je hebt

Wietske de Nachtegaal vertelt in haar blog 'Nomade in de polder' over haar ontmoeting met Petra Hubbeling:

Petra Hubbeling

Petra is Boeddhistisch zwerfmonnik, zo omschrijft ze haar huidige staat van zijn. Wat heb je nodig in het leven en wat kan weg, omdat het altijd wel ergens te leen of digitaal te verkrijgen is? Ik noemde mijn verzameling boeken, die ik vlak voor een verhuizing allemaal las en waarvan ik driekwart naar De Slegte bracht. Ik koesterde ze, maar – naar bleek – uit nostalgie. De inhoud was gedateerd, in deze tijd soms dubieus en ze staan allemaal op internet of in de biep. Verlicht leefde ik verder.
 Het bleek peanuts vergeleken bij waar Petra mee bezig was. Ze gaf haar vaste baan op, werkt als zelfstandige en vrijwilliger en verkocht een aantal maanden geleden definitief haar huis. Met name de financiële verlichting kon ze mij als zzp-er in crisistijd aanraden. Met haar auto trekt ze op haar regelmatig terugkerende verhuisdag van oppashuis naar oppashuis. Nomade in de polder.
 Elke plek lijkt dan heilig. In die zin, dat je er alles uit kan halen wat er in zit. Zo ervoer ik het gesprek in Café Olivier met haar en andere relitweeps en de route Utrecht-Rotterdam in de bewuste auto. Geen tijdspassering, op naar het volgende event, maar discussiërend op zoek naar wat wezenlijk is en geweest was. We herdachten en passant op die snelweg ook even haar vader en mijn broer. Hoe dat zo kwam, kan ik eigenlijk met geen mogelijkheid meer terughalen.
 Petra verwacht dat we steeds minder nodig hebben, meer zullen delen en niet meer zo plaatsgebonden zullen zijn. Er valt immers zoveel via internet te regelen en te delen. Het spreekt mij wel aan om een bepaald concept te gaan leven en te zien welke nieuwe ervaringen dit oplevert. Zonder te bedenken waar het uit moet gaan komen. De pelgrims naar Santiago komen ook al eeuwen verlicht terug met de wijsheid, dat de weg gaan het doel geweest is en niet de bedevaartplaats zelf.