Daar sta je dan.. en over je nog ongekroonde hoofd breekt een storm los. Een storm die het volk verbindt en dat was ook de bedoeling van het schrijven van een koningslied. Maar toch.. zò was het niet bedoeld.
Daar sta je dan en je vraagt je af, of je koning wilt zijn van een volk dat over elkaar heen valt in het afkraken van een lied. Waar gefundeerde kritiek en humor omslaan in venijn en volkswoede. De rellen in Haren zijn er niets bij, bij dit met de massa mee hollen nu er een kans is om eens lekker agressief te doen.
Daar sta je dan, en je vraagt je af of het geen tijd wordt om het lint van kettingreacties door te knippen. Je wilt het volk verbinden, maar niet in een nationale cultuur van kritiek, niet als wat we delen is: 'Ik zeg wat ik denk, en liefst harder dan een ander'.
Het wordt tijd om heel ceremonieel het lint van negatieve kettingreacties door te knippen, want daar ben je voor, als koning. Je bent een voorbeeld.
Daar sta je dan, en je vraagt je af: hoe kan ik ooit een voorbeeld zijn? En ergens diep in je hart hoop je dat er mensen zijn die voor de koning bidden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten