wortels

Vanavond zijn ze er weer, mijn kinderen. Na een week met hun vader in de Franse sneeuw. 
Gelukkig zijn ze er weer, straks, om aan mijn wortels te trekken.  Als ik een poos alleen ben - in mijn geweldige maar wel erg grote en stille huis aan de rivier - word ik soort van gewichtloos. Zwevend en zwervend in een vacuüm zonder bindingen. 
Mijn wortels zijn niet zo goed ontwikkeld. Ik vergeet zomaar dat ze er zijn. Als ik mijn kinderen vertel hoe vaak ik verhuisd ben raak ik ergens in mijn studententijd de tel kwijt. Voor ik 10 werd had ik al in 8 verschillende huizen gewoond. 
In dit huis in het dorp aan de rivier begonnen er wortels te groeien. Nergens woonde ik zo lang als hier. Nergens was ik zo verbonden met de mensen in een straal van een paar kilomenter om me heen. 
Maar het blijft een zwakke plek. Weinig wortels. 
Thank God groeiden er uit mij 3 kinderen die aardser zijn dan ik. Zij houden me vast. 

'onderweg'