Het lijkt wel, alsof ik er een tweede leven op na houd. Nee, het is geen bekentenis dat ik verslaafd ben geraakt aan Second Life (of is dat inmiddels helemaal 'uit'?). Maar het heeft wel alles met internet te maken. Twee levens dus.. In mijn ene leven loop ik achterom bij een gemeentelid en drink een kopje koffie (de voordeur zit in dit dorp vaak op drie sloten, en je wordt dus niet geacht die te gebruiken). Vraag ik in de locale SPAR boven het winkelkarretje hoe het gaat. Raak ik in gesprek met een mede-moeder bij het hek van het schoolplein over lief en leed. Of met een vader langs de lijn van het voetbalveld. In mijn tweede leven besta ik op internet in een netwerk waarvan de lijntjes door heel Nederland lopen. Spreek ik collega's uit de uithoeken van het land (want daar belanden dominee's nogal eens) over de dagelijkse dominees-beslommeringen via LinkedIn. Of wissel ik grapjes uit via Twitter met mensen die ik voorheen niet kende. Volg ik nieuws, meningen, weetjes.
Het is een prettige afwisseling. Beide levens zijn op hun eigen manier reëel. Het worldwideweb verbindt me met velen die met vragen bezig zijn die mij ook raken. Mijn dorp is maar een klein stukje van de wijde wereld, een hoekje waar het betrekkelijk veilig en gemoedelijk is. Reëel is het lief en leed in SPAR, op schoolplein en voetbalveld. Reëel is wat er omgaat in mijn tweede leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten