Op dit moment vindt in de Protestantse Kerk de landelijke missionaire ronde plaats. In september waren de kerkenraden en predikanten in de classis Zeist uitgenodigd voor een bijeenkomst over ‘kerk naar buiten’. Nynke Dijkstra schrijft er in haar weblog op www.pkn.nl/missionair over - daar kun je lezen dat ik iets mocht vertellen over de Wijkse openlucht pinksterviering als voorbeeld van missionair zijn.
De kerk moet niet binnen blijven, maar naar buiten – want daar zijn steeds meer mensen die de weg naar binnen niet vinden. Dat is in het kort de ‘missie’ die achter deze missionaire ronde zit. ‘Moeten we dan nog meer doen.. we doen al zoveel, met zo steeds minder mensen’… is dan al snel de vraag. ‘Nee, niet méér doen. Maar wel kerk-zijn met de blik naar buiten, jezelf steeds de vraag stellend wat je kunt betekenen voor de buurt, je buurman, het dorp’.
Steeds op zoek naar de vertaalslag, proberen te verwoorden wat geloven hier en nu voor jezelf betekent en wat het misschien ook voor een ander zou kunnen betekenen.. Proberen te zoeken wat de vraag is die bij een ander leeft..
In het groot denkt men daar in de kerk over na – landelijk, maar ook in onze eigen kerkenraad. Maar uiteindelijk gaat het er, zoals gezegd, niet om dat we eindeloos veel nieuwe dingen bedenken voor wie niet naar de kerk gaat. Het gaat er om dat we niet bang zijn, ieder van ons die zich geraakt voelt (soms meer, soms minder) door God en zijn gemeente, om aan de praat te raken over wat ons raakt en wat de ander raakt.
De kerk moet missionair zijn, de gemeente moet naar buiten maar vooral: we hebben allemaal een missie, om God niet weg te moffelen maar Zijn liefde in ons leven te laten zien. Om te vertellen over Jezus die we ontmoeten in de verhalen over Hem.
En daarvoor hoef je niet te gaan evangeliseren op een zeepkist, je hoeft het een ander niet op te dringen. Je hoeft alleen maar eerlijk en vanuit je hart te vertellen en te luisteren. Nou ja, alleen maar.. het is niet eenvoudig om te verwoorden wat je gelooft, wat je beweegt. Misschien is dat wel één van de belangrijkste functies van de gemeente: dat we het gesprek oefenen, samen zoeken naar woorden, of juist leren stil zijn als het er echt op aan komt. Een plek waar dat gebeurt, te midden van haastig leven en vluchtige woordenstromen, is héél waardevol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten