Silent sky - stil onder de bomen

Silent Sky Project#44   October 2nd 2011, 2.45 - 3.15 pm,
9 participants, Cothen, The Netherlands

Wie had gedacht dat het op 2 oktober zo zomers zou zijn dat er geen wolkje aan de lucht was.. Daar lagen we, met een klein groepje, onder de oude bomen van de Bogerd middenin het dorp, naar de hemel te kijken. Een plek waar je anders omheen loopt of rijdt. Een lege plek middenin Cothen. Al eeuwenlang gemeenschappelijk bezit, 'gemeene grond'.  Waarvan het hek altijd open is, maar toch gaat niemand er picknicken, voetballen er geen kinderen. Een enkeling plukt de appels en peren die er voor het grijpen hangen. Maar de meeste mensen vragen zich verbaasd af, of dat ècht mag. Die boomgaard doet me een beetje denken aan het midden van een kloostergang; een tuin in het midden van het klooster waar je steeds langs loopt, onderweg van de enige bezigheid naar de andere. Een lege plek. 

Nu was die stille plek even van ons, de deelnemers aan het Silent Sky project#44*. Onder begeleiding van kunstenaar Rob Sweere - de bedenker van deze 'belevingskunst' - waren we in het hoge, ongemaaide gras gaan liggen. Om een half uur stil te zijn. Om ons heen het rumoer van een mooie zondagmiddag: auto’s, fietsers, kinderen.. Alleen wij waren stil. Alleen wij lagen languit in het hoge gras. Alleen wij richtten onze blik omhoog. Stilgevallen in een wereld vol beweging, een doelgerichte wereld, lagen we daar precies 30 minuten lang nutteloos van de rust te genieten. Ik lag onder een perenboom en zag de zon-beschenen blaadjes bewegen door de wind. Hoog boven ons vloog een roofvogel. Zou hij ons zien? Af en toe plofte er een peer in het gras. Er lag niemand onder..

Een klein groepje; er kwamen geen drommen mensen om met de hemel in gesprek te gaan. Ik was bijna bezweken voor de verleiding van het grote getal en hoopte in mijn ambitie alle zoekers van het dorp te bereiken. "We willen als kerk graag open en gastvrij zijn voor wie maar zoekende is naar wat er ‘meer’ is in het leven, ook buiten de kerkmuren. Vandaar deze activiteit, middenin het dorp" schreef ik in de uitnodiging.

Maar nee, besefte ik, liggend op mijn rug onder een perenboom: hier kwam geen massale beweging op gang. Hier ging een klein groepje even tegen de stroom in. Gaan liggen waar anderen doorlopen, de blik omhoog in plaats van vooruit, stilte in plaats van een woordenstroom.. Zou het verhaal over dit half uur stilte, of de foto ervan, mensen aan het denken zetten? 

Een gedicht van Guillaume van der Graft: 

Zolang er nog ergens iemand bestaat
met wie ik als mens kan spreken
vind ik ook wel een stilte
midden op straat
een stilte die niet kan breken.Een kostbare stilte van zuiver glas
dat ik zelf
met mijn stem heb geslepen.
Als ik er niet was
en die stem er niet was
had niemand die stilte begrepen.

Maar als Hij er niet was
en Zijn stem was er niet
dan was er van stilte geen sprake.
Alleen maar van zwijgen,
zo hard als graniet
en dat kan je dood eenzaam maken.
Maar de stilte,
dat is een tweestemmig lied,
waarin God en de mens elkaar raken.

*Dit was nr. 44 in de serie Silent Sky Project# - Rob Sweere begeleidde sinds 2004 groepen op verschillende momenten over de hele wereld verspreid - deze serie vormt samen een kunstwerk, dat nog steeds groeit. Je vertrouwde omgeving anders beleven, samen kijkend naar dezelfde hemel, dat is kort gezegd het doel van het project.

Stil vallen
uit de woordenstroom stappen
en ervaren wat dat doet
met je

De blik omhoog
naar de hemel
en ervaren wat dat doet
met je
Liggen languit
op de aarde
een half uur lang
en ervaren wat dat doet
met je

Verbonden
met wie naast je ligt
nu
of eerder
later
ergens
op aarde

Verbonden met de hemel