dinsdag 9 augustus 2011

kerk op vakantie


Jij bent misschien zo'n vakantie ganger die in het buitenland aan elke kerkdeur voelt om te zien of je naar binnen kunt. Om dan een kaarsje op te steken en even van de stilte te genieten, even zitten in een bank. Of je bent een echte kerkganger die ook op de vakantiebestemming de zondagse kerkgang niet overslaat, en aanschuift in een plaatselijke kerkbank.
Ik ben meer van het eerste type. Maar deze vakantie heb ik een uitzondering gemaakt: een week lang schoof ik twee keer op een dag aan. Niet in een kerkbank, maar gezeten op de grond in een tent vierde ik met zo'n honderd anderen (rondkruipende babies meegerekend) het ochtend- en avondgebed. Op een Terschellings kampeerterrein, aan de rand van de duinen, waar de heide feestelijk bloeide en het strand lokte (want het regende bijna niet deze week!). Keiland: het was een beetje Taizé aan de Waddenzee.. maar dan iets lichtvoetiger. Er werd gedanst, en gelachen, er werden verhalen verteld en lichtjes aangestoken. En de babies kropen er vrolijk tussendoor.
Even geen vakantie van de kerk, zoals anders, maar kerk op vakantie.. kerk zijn zoals je het alleen beleven kunt in een tent, tussen het samen tandenpoetsen en eten door, op zanderige voeten en met muggenbulten. De uitdrukking 'vakantie vieren' heeft voor mij weer een extra dimensie gekregen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten