dinsdag 9 augustus 2011

dominee in de aanbieding

Ik zit niet echt om werk verlegen. Als je voor een halve baan beloning ontvangt is het best een uitdaging om de vrijwillige uren binnen de perken te houden. Maar soms betrap ik me er op, dat ik zo graag méér zou willen doen. Het is net alsof ik handen vol moois te geven heb - niet van mezelf, maar van die Ander die groter is dan ik - maar ik blijf er mee staan. Wie aan de rand van de kerk staat en groot verlies overkomt vraagt niet naar de kerk en de dominee. De dominee van dorp mag dan jong en vlot zijn, toch is zij tegelijk een overblijfsel uit het verleden, een zwerfsteen in de moderne tijd. Wie nog maar een klein beetje geloof of bijna niets meer over heeft, die is gewend het zelf uit te zoeken. Ook bij het afscheid nemen van een dierbare.
Daar sta ik dan.. een dominee in deze tijd, die zichzelf wel in de aanbieding wil doen: gratis mee te nemen, een beetje troost, wat verbinding, een zinnig woord, een zegen van de Eeuwige.. Maar het lijkt wel over de datum, het produkt dat ik te bieden heb.
Wil ik te graag? Zoek ik bevestiging dat het relevant is wat ik doe? Niets menselijks is deze dominee vreemd, twijfelen aan zichzelf al helemaal niet. Misschien moet ik daar toch eens mee ophouden..
Toch kan ik het niet laten, om te leuren met wat ik te bieden heb. Geen voet tussen de deur, maar wel een aanbod dat de moeite waard is: een schat aan woorden, beelden, verhalen die een moderne doe het zelver helpen kunnen. Afslaan mag altijd..

1 opmerking:

  1. Hoi Rebecca,
    Goed om wat van je te lezen, te zien dat je zaken nog steeds niet als vanzelfsprekend wilt accepteren, maar dat je hart nog steeds vol is van Hem! Houwen zo! Vroeger of later komen veel mensen er toch achter dat ze het niet alleen afkunnen. Prachtig toch, als je er dan als christen kunt zijn?
    Hartelijke groet, veel zegen,
    Jan van der Lee

    BeantwoordenVerwijderen