Leer me verliezen

vasten

De 40dagen tijd is ook wel 'vastentijd'. Maar waarom zou je vasten?
Er is een verhaal over Teresia van Avila en Johannes van het Kruis, 2 mystici uit de 16e eeuw die met elkaar bevriend waren. Ze zijn op een dag bijeen voor een maaltijd. Er worden druiven gebracht. Johannes van het Kruis zegt: “Ik eet er geen, want er zijn te veel mensen die nooit druiven kunnen eten.” Teresia van Avila antwoordt: “Ik wèl, al was het maar om God te danken voor deze druiven.”

Waarom zou je vasten? Kun je niet beter die heerlijke druif voluit genieten? Zoals ze het je leren in de cursus mindfulness met een rozijn?
Als je zo met aandacht en dankbaarheid met eten om kunt gaan, dan is vasten misschien niet zo nodig. 

Opvulmiddel voor lege momenten, onbestemde gevoelens en ongeloste vragen.. dat is eten nogal eens voor mij. Als troost: comfort food dat het onbehagen even stilt.
Ik heb meer middelen om mezelf af te leiden en te troosten. Ze zijn op zich niet zo fout, in kleine hoeveelheden zeker niet. Maar aan het einde van de dag, als ik terugkijk en me afvraag: wat heeft me goed gedaan?, dan denk ik met spijt aan die zak chips, dat extra glas wijn of het geld dat ik impulsief uitgegeven heb. Het heeft me niet echt goed gedaan; het troostte niet echt. 

'Wat is uw enige troost in leven en in sterven' vroeg de Catechismus aan generaties kinderen. Een vraag die ik opnieuw stellen wil. Wat troost me echt? Kan ik dagelijks vertrouwen oefenen, dat er met leegte en verdriet te leven valt? Dat er troost en vreugde is... omdat ik gedragen word door de Eeuwige zelf... 

Hoe oefen ik dat deze 40 dagen?
Ik neem me voor niet te snel naar troost-eten te grijpen. Ik neem me voor om dagelijks letterlijk in beweging te blijven - een stappenteller-app helpt, om me daar aan te houden. Gaande blijven, gewoon de ene voet voor de ander, in vertrouwen, dat wil ik oefenen.
En ik heb nog een app die ik dagelijks gebruik om vertrouwen te oefenen: de podcast BiddenOnderweg (of PrayasyouGo) met een Bijbeltekst, muziek en een paar vragen die op één of andere manier altijd over mijn leven gaan. Thuis, in de auto of wandelend luister ik ernaar, en oefen zo vertrouwen op Gods aanwezigheid.

40 dagen de ene voet voor de andere, oefenend in vertrouwen... zo ga ik de vastentijd in.

40 dagen tot Pasen...

Het komt er op aan

wat je doet

met afleiding

verleiding

dat wat je afhoudt

van wat ècht is

van wat goed is

van wat God is.

Eet je onvrede weg?

Zoek je spanning om te voelen dat je leeft?

Leef je om gezien te worden door anderen?

Jezus heeft het voor het grijpen:

bergen brood, springen zonder te vallen, macht zonder grenzen.

Jezus zegt nee.

Niets dan God in de woestijn,

40 dagen lang.

Kies jij

voor wat echt is

voor wat goed is

voor wat God is?

De spiritualiteit van het opvoeden?

Voor een recensie (beoordeling is een groot woord) mocht ik het essay dat voor de Maand van de Spiritualiteit door Daphne Deckers werd geschreven ("Sterrenstof") lezen. Ik las het met in het achterhoofd: 

In mijn werk als predikant ontmoet ik steeds meer gezinnen waar ouders maar met moeite het hoofd boven water houden. Balans vinden in alles wat bij het opvoeden en begeleiden van je kinderen, het werken en ontspannen en verder van je verwacht wordt, dat is een klus. Hoe kan spiritualiteit daar een rol in spelen? 

Jaarwisseling; een gebed om het bij God neer te leggen

vertaling van een gebed uit "Celtic Daily Prayer. Book two. Farther Up and Farther In", The Northumbria Community Trust 2015, pp 1041- 1043

Er is een tijd voor alles onder de zon

een tijd om te accepteren en aan te pakken

een tijd om neer te leggen en te laten gaan.

Laat me zeggen

als ik eraan toe ben om 

neer te leggen en te laten gaan:

Van God ontvang ik, 

aan God geef ik het terug 

Gezegend de Eeuwige. 

En als ik er niet aan toe ben 

maar het van me gevraagd wordt

om neer te leggen en te laten gaan,

laat me zeggen: 

Van God ontvang ik, 

aan God geef ik het terug 

Gezegend de Eeuwige. 

Niets wat ik angstvallig bewaak is echt van mij

Niets wat ik in vrijheid opgeef is echt verloren

God, Alpha en Omega, 

wees met me in het laten gaan

Christus, Eerste en Laatste

wees met me in het neerleggen

Geest die is in al mijn onderweg zijn

wees met me in het verder gaan

Geef dankbaarheid

als ik vreugde vind in wat goed ging

geef vergeving

als ik belijd waar ik tekortgeschoten ben

geef rust

als ik leef met onopgelost of onaf blijft

geef vertrouwen

als ik tegemoet ga wat voor me ligt. 

God voor me

God naast me 

God achter me

een constante metgezel

in het oppakken en het neerleggen

in het vasthouden en het laten gaan.

God voor me

God naast me 

God achter me

in elk seizoen de vriend die ik vertrouwen kan

in heel mijn leven de betrouwbare gids. 

God voor meGod naast me God achter meAmen.

Kerst is geen familie feestje

een interview voor Dag6, door Nicolette de Boer. Verder lezen...  

Blue Christmas

Blue Christmas, Kerst voor wie zich 'blue' voelt. Voor wie niet zomaar mee kan met alle feestelijkheid, gezelligheid en het vanzelfsprekende 'samen' van de Kerstdagen. 
Ik voel er wel voor, om Blue Christmas te vieren.
Voor wie gemis extra voelt, van een geliefde die er niet meer is, van een gezin, een partner, een goed contact met familie, van gezondheid of van geld om iets extra's te doen... De uitdrukking 'feeling blue' komt waarschijnlijk uit de scheepvaart, waar een schip waarop iemand was overleden en een zeemansgraf had gekregen een blauwe vlag droeg. 
Blauw is de kleur van water, van regen, van tranen.
Kerst is het feest van God die mens wordt inclusief al het verdriet, gebrek en het conflict -de blues - dat bij mens-zijn hoort. God komt dichtbij ons. 
Blue Christmas is feest waar ook plek is voor tranen.

Nog even over 'Mooi niet alleen' (video)