Ik was met een vriendin en collega een weekje in Tiberias,
aan het meer van Galilea. Zonder al teveel plannen, om bij te komen. Met
een Lonely Planet reisgids in de koffer. Maar al gaande langs dat meer, werden
we steeds meer deel van de beweging van pelgrims die al eeuwen deze plekken opzoekt. Geloof in onze God hecht zich
aan concrete plaatsen en momenten. Dat is incarnatie: het geloof wordt vlees,
aarde, water, brood – het wordt werkelijkheid als je met een vraag loopt, langs
het water. Dat kan langs de Houtense Rietplas of de Lek.. Maar het is bijzonder om dat te doen met
zovelen de eeuwen door, aan het meer van Galilea. Waar het woord vlees werd,
waar Jezus mensen riep, ergens bij dat water. 
Ergens aan dat meer belandden we bij de kerk in Magdala. Het
lag achter de supermarkt waar we dagelijkse boodschappen deden. De plek is verbonden met Maria van Magdala - de eerste getuige van de opstanding van Jezus, de eerste apostel. Er zijn daar heel oude resten gevonden zijn van een synagoge uit de eerste eeuw en een vissersdorp. Naast de opgravingen is een kerk gebouwd en de grote
voorhal van de kerk is een eerbetoon aan de vrouwen die Jezus volgden. De hal
rust op 8 pilaren, waarop namen van leerlingen van Jezus staan zoals Maria van
Magdala. Op hen rust de kerk, ook op hen. Ontroerend vonden we het: om daar bij de achtste pilaar zonder naam te staan, gewijd aan vrouwen die door de eeuwen
heen Jezus volgen. Op de gevel staan woorden uit Lucas 5: 'Duc in altum'- ga naar diep water. Als je de kerk zelf binnenloopt, zie een schip en het meer. Het schip, dat tegelijk altaar is, lijkt op het water te liggen. Dat komt door de grote ramen die het meer binnenbrengen, en door de rand van water om de kerk heen.
Het verhaal in Lucas 5 vertelt, dat Jezus bij vissers in de boot stapt en spreekt tegen de toegestroomde mensen. De boot is zijn spreekgestoelte. En dan als hij uitgesproken is, keert hij zich naar de vissers en begint hij over hun werk. Hij zegt: ga naar diep water en
werp je net uit. Terwijl ze al de hele nacht gezwoegd hebben. Wat weet hij er
nou van..? hoor je ze denken. Maar ze doen het. En dan er is zoveel dat ze vangen, dat ze andere boten
erbij moeten roepen. Die ook leeg waren na een slechte nacht, maar nu volop vis
hebben.
Wat Jezus vertelde vanuit de boot aan mensen voor hem weten we niet, maar in die
ene zin die op die kerk in Magdala staat klinkt een hele preek door – Duc in
altum, vaar naar diep water. Ik heb er een week lang op lopen kauwen wat dat
kan betekenen, hier en nu. Gooi het over een andere boeg.. ga van de kant af en
zoek het diepe op.. of: heb vertrouwen.. het lijkt mislukt, maar probeer het op
een andere manier En vooral hoor ik in die woorden: luister naar mij, dan zul
je veel ontvangen. Luister maar…
Er is nog zo’n plek aan het meer waar een wonderbare
visvangst wordt herdacht – Johannes 21 vertelt hoe Jezus verschijnt na zijn
opstanding, als de leerlingen maar weer aan het vissen geslagen zijn. Maar ze vangen
niets.. tot hij er is - ze herkennen hem nog niet - en zegt: gooi het net aan
de andere kant. En dan zitten de netten vol. Bij die kapel kun je zo naar beneden lopen, naar het water.
En je kijkt daar het meer op.. En toen ik daar aan het water stond, was het net
of er over het water van het meer een roep kwam aanwaaien – heb maar vertrouwen-
hoorde ik. Het was net of ik mijn voet op het water kon zetten, om te lopen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten