Vergeef ons onze schulden

een verhaal bij Matteüs 18: 21- 35

Petrus komt bij Jezus met een vraag.
Meester.. zegt hij, als een van mijn vrienden de fout in gaat, steeds weer.. zij laat me zitten, of hij doet iets achter mijn rug.. en het gebeurt elke keer weer.. Hoe vaak moet ik dan vergeven? Het is nu 7 keer gebeurd.. nu is het toch wel klaar? Ik mag nu toch wel helemaal klaar zijn met die vriend?

Jezus zegt: niet zevenmaal moet je vergeven, maar wel zeventig keer zeven..

Je ziet Petrus rekenen..

Maar Jezus is al begonnen om het verder uit te leggen.

IK zal je een verhaal vertellen.  Zo gaat het in het Land van Méér.. Luister maar…

In dat land van Meer was het tijd voor de jaarlijkse afrekening. De leider van het land was een man met een eeuwige glimlach op zijn gezicht die de mensen regelmatig opriep om vooral geld uit te geven omdat goed was voor het land (koop meer auto’s zei hij, of een huis zei hij dan met een brede lach).
Toen 1 april dichterbij kwam moest iedereen zijn huishoudboekje laten zien. Wat heb je uitgegeven dit jaar, wat heb je verdiend, en wat heb je bijgedragen aan de samenleving.

De inspecteurs gingen huis aan huis langs om te controleren.
En ergens in het land ontdekten ze een familie met grote schulden. Laten we de de familie de Vries noemen. Vader Henk, moeder Ingrid, en 2 kinderen van 12 en 14, Lotte en koen. Ze hadden al jaren veel meer uitgegeven dan ze binnenkregen. Logisch, want er was een nieuw model auto op de markt gekomen, en ze hadden ook allemaal een smartphone – ook de 2 pubers hadden de laatste versie van de Iphone. Hun flatscreen was net iets groter dan dat van de buren, dat kon je door de ramen heen zien.
Maar door de economische crisis waren vader en moeder allebei hun baan kwijtgeraakt. Alleen, ze waren zo gewend om de nieuwste spullen te kopen – en dat moest toch ook van de leider van het land? – en hun kinderen durfden ook echt niet met een Iphone van vorig jaar naar school… dat ze niet konden stoppen.
Dus hadden ze grote schulden. Ze hadden overal geld geleend. Het meeste hadden ze online gekocht, bij postorderbedrijven, Bol.com, Wehkamp. En om de rente te betalen hadden ze bij zo’n verkoper aan de deur geld geleend. Dat dat ze scheppen met geld kostte ontdekten ze pas later..

De inspecteur bracht verslag uit aan de leider van het land. Hij was onverbiddellijk. Hij stuurde er een incassoburo op af. Die stond op de stoep en vertelde moeder Ingrid en vader Henk dat al hun spullen de volgende dag in een grote vrachtwagen zouden worden geladen. ‘En er komt ook een bord met ‘te koop’ in de tuin. Alles is nu van de bank. Had je maar niet zoveel schulden moeten maken..’

Maar waar moeten wij dan heen? Vroeg vader Henk wanhopig.. Moeten we op straat slapen? De straatkrant verkopen? En Lotte en Pim vroegen ongelovig: Moeten wij dan ook onze smartphone inleveren? De inspecteur knikte dreigend. De familie was in zak en as.

Zoon Koen had een helder idee. We schrijven een brief aan de leider van het land. Of nee, we gaan die zelf brengen. Op onze knieën gaan we, op de stoep.

Dat deden ze. Pim en Lotte hadden een groot spandoek gemaakt met daarop ‘onze schuld, ons probleem??!’en op het andere stond ‘vergeef ons onze schulden’ en ze hadden een brief geschreven waarin ze alles uitlegden.

De leider van het land kwam zelf naar buiten. Strak in het pak en met een glimlach.
Moeder Ingrid keek smekend omhoog: heb medelijden met ons! Pak ons huis niet af, en al onze spullen.. we zullen alles terugbetalen, cent voor cent..

De leider van het land keek hen aan, en kreeg ook echt medelijden.
Hij schold hen al het geld kwijt. Zomaar.. geen schuld meer over. Ze konden gewoon naar huis.
Ze waren er verbluft van. Dat was veel méér dan waar ze op gehoopt hadden.

Opgelucht en nog een beetje in de war kwamen ze thuis.
er kwamen vrienden en vriendinnen om te horen hoe het afgelopen was. En toen die vertrokken bedacht Lotte dat één vriendin een tientje van haar geleend had. Ze pakte haar bij de arm en zei: ik wil dat geld terug! Nu! Ik heb mijn smartphone terug en heb het nu nodig om beltegoed te kopen.. De vriendin keek haar smekend aan.. alsjeblieft, mag het volgende week, ik zal het je echt terugbetalen maar ik heb het nu zelf nodig... Maar Lotte haalde haar vader en broer Koen erbij, die de vriendin aan 2 kanten zo hard vastpakten dat ze het geld wel moest betalen.

De mensen uit de buurt hoorden ervan. Ze gingen naar de inspecteur en die ging weer naar de leider van het land.
Die liet de hele familie komen. De glimlach was van zijn gezicht en hij zei tegen hen: heb ik jullie je schuld kwijtgescholden zodat je opnieuw kon beginnen.. ik had medelijden met jullie.. en wat doe je? Je knijpt iemand uit die een schuld bij jou heeft! Je hebt zelf helemaal geen medelijden!

Daarom moeten jullie alsnog de hele schuld betalen. Om jullie daarbij te helpen is er de schuldsanering. 

Petrus kijkt Jezus beteuterd aan..
Dat is raar.. zelf vergeving krijgen maar het een ander niet geven.. Maarre… wat moet ik nu?
zijn gezicht is één groot vraagteken.
Precies! Zegt Jezus. Zelf vergeving krijgen en het een ander niet geven.. dat is raar. In het land van Meer krijg je eerst vergeving. Jij ook. elke dag weer. Zo gaat dat bij God.
Wat voor fouten je ook maakt, je mag steeds weer helemaal opnieuw beginnen. En niet één keer….
En hoe kan het dan, dat je je vriend die kans niet geeft?

Al is het 7 x 70 keer. Heb je trouwens al uitgerekend hoeveel dat is Petrus?