Het slot van deze film werd in mei in ons Cothense kerkje opgenomen. En niet
alleen het kerkje in kerstsfeer speelt een glansrol in de film, ook mijn eigen
dochter en haar vriendinnen werden van het kerkplein geplukt om te figureren in
de slot scène in de kerk.
Veel redenen om te gaan kijken dus...
Misschien is het omdat ik in de afgelopen maanden veel families mocht begeleiden bij afscheid dat de film me zo ontroerde.
Als de dood zijn klauwen in je leven zet en iemand meeneemt die je niet missen kunt, hoe ga je dan met die machteloosheid om? Een fout die je maakte, een beslissing die je nam krijgt groot gewicht – want je kunt het niet overdoen. Was het jouw schuld? Heb je wel het goede gedaan?
Een mens doet wel vaker niet precies het goede, maar nu komt het er ineens op
aan... Hoe kun je verder leven met de keuzes die je maakte?Misschien is het omdat ik in de afgelopen maanden veel families mocht begeleiden bij afscheid dat de film me zo ontroerde.
Als de dood zijn klauwen in je leven zet en iemand meeneemt die je niet missen kunt, hoe ga je dan met die machteloosheid om? Een fout die je maakte, een beslissing die je nam krijgt groot gewicht – want je kunt het niet overdoen. Was het jouw schuld? Heb je wel het goede gedaan?
In de film Finn zie je een man zijn dromen
achter slot en grendel stoppen. Er kleeft schuld aan die dromen.. De vraag: had
ik anders moeten handelen is te pijnlijk en dus doet hij de deur dicht. Geen
vragen, geen dromen, en ook geen muziek meer in zijn leven.
Finn, zijn roodharige zoon van 9 is een dromer zonder dat hij het doorheeft. Hij droomt verzoening met het verleden – de dood is voor hem geen beletsel.
Het ontroerde me, hoe tijdens de slotscène in de kerk de sleutel naar verzoening met het verleden gevonden wordt. Als Finn op zijn viool speelt gaat de deur van het slot.
In mijn gedachten trokken al die mensen voorbij van wie ik het verdriet heb leren kennen in de afgelopen maanden.
Op 6 mei werden de opnames voor Finn in de kerk gemaakt. Twee weken later
zetten we de kerkdeuren open voor wie geschokt was door de vondst van 2
lichamen in Cothen. Nederland leefde mee met het drama van een vader en 2 zonen, en met een moeder (en vele
anderen) achterblijvend met vragen.Finn, zijn roodharige zoon van 9 is een dromer zonder dat hij het doorheeft. Hij droomt verzoening met het verleden – de dood is voor hem geen beletsel.
Het ontroerde me, hoe tijdens de slotscène in de kerk de sleutel naar verzoening met het verleden gevonden wordt. Als Finn op zijn viool speelt gaat de deur van het slot.
In mijn gedachten trokken al die mensen voorbij van wie ik het verdriet heb leren kennen in de afgelopen maanden.
Finn is een film die hoop geeft, dat de muziek in een leven terug kan komen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten