kerk zonder muren

Op lange zomeravonden met vakantie in zicht is er tijd om te mijmeren over het seizoen dat bijna voorbij is. “Kerk zonder muren..” die titel zou ik boven het hoofdstuk van de laatste maanden zetten.

De Pinksterviering op de Markt (georganiseerd door de WIjkse kerken) was daarvan het meest in het oog springende voorbeeld. Op die zondagmiddag van eerste Pinksterdag waren er geen muren die afstand schiepen tussen wie binnen en buiten was, tussen wie er wel en niet bij hoorde.

In de buitenlucht op de Markt konden voorbijgangers, terrasbezoekers en toeristen vrijblijvend meeluisteren, op de stoelen plaatsnemen of zelfs meedoen door een gebed naar voren te brengen.

Leden van alle kerken zaten zusterlijk en broederlijk door elkaar heen, en gaven de gekleurde linten door die verbinding verbeeldden. Het was genieten om zo samen te zingen, te luisteren en te bidden.

Nog maar een dag later hielpen vrijwilligers uit verschillende kerken om de deuren van de Cothense kerken gastvrij open te zetten.

Toen bekend werd dat de broertjes Ruben en Julian gevonden waren in onze gemeente was het voor degenen die (via het Beraad van Kerken) al langer bezig waren met de vraag ‘wat is de rol van de kerk bij een crisis’ heel vanzelfsprekend om koffie te

zetten en beschikbaar te zijn.  Mensen konden kaarsjes aansteken en een boodschap

opschrijven, en ze konden even hun verhaal kwijt. De muren van de kerk waren nu een plek waar binnen onoplosbare vragen gesteld konden worden, onder het beschermende dak van Gods liefde. Kerkelijk of niet, afkomstig uit Cothen of Wijk of niet, gelovig of niet, met nieuwe vragen of oud verdriet – de deur stond voor al deze mensen

open en er brandde licht. Binnen de muren van het gebouw vielen de muren weg.. En dit alles gebeurde in goed overleg met de burgemeester. Meer lezen.. 

Een derde ervaring van kerk zonder muren had ik tijdens de Preek van de Leek, in maart en april in het Calypsotheater. Bewust zochten we als organisatie (Henk Kroese, Coby Oppewal, Tom van Ginkel en ondergetekende) het theater uit als plek van handeling, en vroegen we een leek om over haar/ zijn inspiratie te vertellen. We wilden daarmee zichtbaar maken dat geloof leeft op Markt, op de pleintjes en in de straten van

Wijk bij Duurstede, en niet voorbehouden is aan dominees en andere insiders. Een open deur natuurlijk.. maar zijn we ons daar echt van bewust?

Onze tijd vraagt erom dat we -waar we maar zijn - woorden zoeken voor datgene waar we in geloven. Ook buiten de kerkmuren… Degenen die tijdens de Preek van de Leek de preekstoel beklimmen in het Calypsotheater gaan ons daarin voor. Zij geven het goede voorbeeld, en vertellen wat hen inspireert.

ZIN in Wijk bij Duurstede is ook bedoeld als een netwerk waar muren afwezig zijn. Op het internet bestaan muren niet en kan wie dat wil zomaar aansluiten (of weer uitloggen). ZIN is niet alleen een website, dus een virtuele plek waar je inspiratie kunt

ophalen, maar ook een ontmoetingsplek. De kloosterdag van ZIN was daarvan een voorbeeld. God ontmoeten, tot jezelf komen en met anderen in gesprek zijn – dat alles bij elkaar maakte het tot een dag van ontspanning, een dag ‘heilige ruimte’.

Kerk zonder muren… er borrelen al voorzichtig ideeën voor een nieuw seizoen.