aan de keukentafel, tijdens het eten met mijn drie kinderen snap ik soms ineens hoe de oorlogen de wereld in komen. 'Jij bent stom..' 'Jij kunt dat echt niet.. ik kan het beter'. Duwen, trekken, uitdagen en dan roepen dat 'hij echt begonnen is..!'.. 'nee, zij begon..'.
Ik zeg dan meestal heel pedagogisch verantwoord dat het er niet om gaat wie begonnen is, maar wie er weet op te houden... op lichtelijk verhoogde toon, dat wel.
Bij het kijken naar één van de verkiezingsdebatten moest ik aan mijn keukentafel-strijd denken. Pechteld die op vileine toon tegen Hermans zei: 'Wat grappig.. u bent echt een carrière misgelopen'.. zo beginnen de oorlogen, dacht ik opnieuw, als we steeds maar willen scoren ten koste van elkaar.
'Heb je vijanden lief' zegt Jezus in de Bergrede. Dat klinkt wel erg lief en niet van deze tijd... Of is Jezus misschien eerder goochem dan lief? Verrast hij de tegenstander zoals een bokser zijn tegenstander door de andere wang toe te keren.. waardoor die tegenstander door zijn eigen kracht ten val komt.. uit balans gebracht door de verrassing, dat de ander van ophouden blijkt te weten.
Zou dat de kiezer niet méér overtuigen dan het gericht gooien met one-liners? Nu mijn kinderen nog..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten