bij de kerktent, foto: Peter Breure |
in de kerktent: kaars, stroom en 'bron', foto: Jasja Nottelman |
Nee, dacht ik, toen we vrijdagmorgen in de ochtendviering lazen over Johannes op dat andere eiland, Patmos, en brieven werden voorgelezen die in de workshop waren geschreven. Een eiland is de plek om te dromen. Even op afstand van het vasteland, aan alle kanten water en lucht, eindeloos, bijna eeuwig.
Het was een mooie droom, deze week.
Met z'n allen, babies, kinderen, tieners incluis op kleden en kussens op de vlonders van de kerktent, zingen en bidden, luisteren naar een spannend verhaal en dansen, elke morgen in een lange rij.. Zo ontroerend om mijn eigen kinderen te zien zitten, bij hun nieuwe vrienden en vriendinnen, thuis in die kerktent. Mooiste moment was de viering van zaterdagmorgen. De hele week gingen we stroomopwaarts, onze dromen achterna, op zoek naar de bron. Die ochtend was er een schaal met water, een bron en iedereen mocht naar voren komen om het water te voelen. En daar kwamen ze.. een man bracht het water naar zijn vrouw, een 11-jarige naar zijn broer, een vader maakte een kruisje op het voorhoofd van zijn 2 kinderen en zijn vrouw.. en mijn zoon gaf het water aan mij door. Houd het dan maar eens droog..
labyrint op het strand |
meditatie in het bos |
Maar er was veel meer dan stilte en bezinning. 's Ochtends waren de lege flessen wijn onder de lange tafels getuigen van een gezellige avond. Er werd door tieners een voetbaltoernooi georganiseerd en heel Keiland stond langs de lijn. Op de workshopvrije en zonnige woensdag werden er zandkastelen gebouwd en krabjes gevangen op het strand. Er werd 's avonds gedanst in het gras op klezmermuziek en velen schoven bij elkaar aan tafel om samen te eten.
foto: Peter Breure |
De kinderen hadden hun eigen workshops en deden daar bosspellen, schilderden, maakten een toneelstuk en creƫerden van gips kunstwerken waar in de kerktent lichtjes in brandden.
Dromen op een eiland.. je even laven aan een bron van gedeelde inspiratie, van saamhorigheid en heel veel plezier.. om de kracht te verzamelen om stroomopwaarts te gaan, tegen de stroom in zelfs.
Gaan we volgend jaar weer, vroegen de kinderen toen we op de boot het eiland in de verte zagen verdwijnen, op weg terug naar het vasteland...
Meer impressies van Keiland...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten