donderdag 2 juni 2011

hemel

ik krijg steeds meer moeite met het begrip 'hemel'. Geloof ik er eigenlijk nog wel in? En zo nee, kan dat wel, voor een dominee? Is het mijn verstand dat me parten speelt, en moet ik me minder laten leiden door de ratio die roept dat het onmogelijk is, een voortbestaan na de dood ergens boven de wolken.. Nee, het is meer dan rationeel reductionisme.. geloof ik. Geloof ik? Het lukt me niet goed meer, om buiten de grenzen van dit aardse bestaan te denken. Ook niet in mystieke zin.. mijn beleving van het wonder, van de mystiek van het bestaan beweegt zich ook binnen-wereldlijk. Eeuwigheid is te vinden in het volledig beleven van het moment.. eeuwigheidswaarde heeft de liefde met haar overgave.. de schepping geeft me een gevoel van een geheel waar ik deel van mag uitmaken. Maar hoe moet het dan met al diegenen van wie het leven te vroeg wordt afgebroken? Degenen die geen recht gedaan is in hun leven? Ik kan sowieso erg opstandig worden van de dood. Ik wil niemand aan de dood afstaan die nog niet klaar is met leven. Geeft het dan troost, als er een hemel is waar het alsnog 'af' komt, dat afgebroken leven? Ik vind het maar mager.. Hier en nu moet het gebeuren.. hier en nu wens ik dat ieder mens geluk ontvangt.. Of doe ik nu God tekort?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten